Chrześcijaństwo a ludzkość – Jan Stachniuk

Opis

Jan Stachniuk „Chrześcijaństwo a ludzkość”

Głęboka prawda tkwi w porzekadle: Kościół cierpi, gdy nie cierpi. „Chrześcijaństwo a ludzkość” Jana Stachniuka to rewelacja na skalę światową. Takiej teorii chrześcijaństwa, opracowanej ze stanowiska panhumanizmu, nie stworzył dotąd żaden chrystolog, żaden kulturoznawca. Zdobyć się na nią mógł jedynie umysł całkowicie nieprzystępny sugestiom krzyża i spod krzyża, umysł Polaka, a nie polakatolika.

Przedstawiony w niniejszej pracy obraz chrześcijaństwa może spotkać się z zarzutem, iż jest jednostronny. W istocie, jest taki, bo ukazuje chrześcijaństwo, jakim je widzi człowiek zdrowy, panhumanista, który wobec degeneracji człowieka nie zachowuje się biernie, ale z nią walczy.

Cytaty:

Zobaczmy, jak rysuje się upadek Rzymu w umyśle św. Augustyna, jednego z jego sprawców: „Cóż takiego w klęsce owej (zburzenie Rzymu przez Alaryka w 410 r., przyp. aut.) wycierpieli chrześcijanie, co by im się na pożytek nie obróciło, skoro tylko w duchu wiary nad tym się zastanawia?”; („Państwo Boże”, I, 9).

(…)Jak wiemy, siły zbrojne Germanów hasających po imperium rzymskim były śmiesznie nikłe. (…)A pomimo to zdobywali olbrzymie terytoria, rojne milionami mieszkańców. Zrozumiemy to, gdy uświadomimy sobie, że „piąta kolumna” krzyża była już wtedy przy władzy. Na rumowiskach cywilizacji antycznej zapadały mroki krzyża.

O autorze:
Jana Stachniuka można by zaliczyć do nurtu nowożytnej humanistyki, gdyby nie fakt, że stworzony przez niego system filozoficzny – kulturalizm jest na tyle spójną i wyczerpującą koncepcją, iż wykracza poza możliwość zaszeregowania jej do czegokolwiek – jest początkiem nowego spojrzenia na świat, człowieka i jego roli w świecie. Skojarzenie z nowożytnym humanizmem dotyczy zatem tylko podjęcia wyzwania tego kierunku i wypełnienia jego postulatów w miarę kompletną treścią.
Droga rozwoju myśli Jana Stachniuka rozpoczyna się buntem przeciwko marazmowi polskiego życia. Poszukiwanie przyczyn naszej niewydolności we wszystkich dziedzinach życia zbiorowego doprowadza go do odkrycia, w jaki sposób panująca w społeczeństwie ideologia kształtuje jego instytucje kulturowe i jakie są tego skutki. Doprowadziło to do sformułowania oryginalnej teorii kultury obejmującej zarówno możliwości rozpatrywania rozwoju jak i schorzeń kultury.
Jan Stachniuk urodził się w 13 stycznia 1905 r. w Kowlu na Wołyniu. Działalność publiczną rozpoczął w Poznaniu, gdzie od 1927 r. studiował w Wyższej Szkole Handlowej. Działał tam w Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej. Tam też opublikował pierwsze książki: „Kolektywizm a naród” (1933) i „Heroiczna wspólnota narodu” (1935). Od 1937 wydawał w Warszawie miesięcznik „Zadruga”, który dał początek ruchowi ideowemu o tej samej nazwie. W 1939 r. w Warszawie wyszły dwie książki Stachniuka „Państwo a gospodarstwo” i „Dzieje bez dziejów”. W czasie wojny Stachniuk był inspiratorem ideowym Stronnictwa Zrywu Narodowego i Kadry Polski Niepodległej. Nakładem Zrywu wydał w 1943 r. „Zagadnienie totalizmu”. W Powstaniu Warszawskim walczył jako szeregowiec i został ranny. Po wojnie nie udało się wznowić miesięcznika Zadruga, ale zanim stalinowcy objęli pełnię władzy, udało się wydać trzy książki: „Walka o zasady”, „Człowieczeństwo i kultura” i „Wspakultura”. W r. 1949 Stachniuk został aresztowany i skazany na śmierć w pokazowym procesie politycznym. Wyrok jednak nie został wykonany i wyszedł na wolność w 1955 r., lecz nie był zdolny do jakiejkolwiek pracy. Zmarł 14 sierpnia 1963 r. w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu na Powązkach.

Zadruga była ruchem społeczno kulturowym skupionym wokół czasopisma o tej nazwie wydawanego Warszawie w latach 1937 – 1939. Ideologia ruchu postulowała przeobrażenie mentalności Polaków (a później wszystkich Słowian) z chrześcijańskiej na właściwą dla nich, panteistyczną. Taką była ona przed narzuceniem nam chrześcijaństwa, stąd też sama nazwa Zadruga nawiązuje do organizacji plemiennej dawnych Słowian. Pomimo szczupłości grupy, Zadrużanie pozostawili po sobie spory dorobek pisarski, który po zniesieniu cenzury doczekał się poważniejszych analiz naukowych, oraz stał się inspiracją dla współczesnych prądów społeczno kulturowych.

W ramach serii „Książnica Zadrugi” wydanej przez Wydawnictwo Toporzeł w Słowiańskim sklepie prezentujemy również inne tytuły:

Jan Stachniuk „Mit słowiański”
Jan Stachniuk „Droga rewolucji kulturowej w Polsce”
Antoni Wacyk „Kultura bezdziejów”
Antoni Wacyk „Mit polski – Zadruga” (591)
Antoni Wacyk „Filozofia polska – Zadruga” (592)
Antoni Wacyk „Na pohybel katolictwu – Zadruga” (593)
Antoni Wacyk „O polski charakter narodowy – Zadruga” (594)

Miejsce wydania: Wrocław
Rok wydania: 1997
Język: polski
Liczba stron: 228
Format: A5
Oprawa: miękka
ISBN: 83-85559-25-6
Wydawca: Wydawnictwo Toporzeł